Adhuroje Perëndinë me braktisje (2)
14. dhjetor e shtunë
“Prandaj bëra festë përpara Zotit” 2 Samuelit 6:21
Adhurimi i vërtetë kërkon që të jesh më pak i vetëdijshëm dhe egocentric dhe më shumë i dijshëm dhe i qendërzuar tek Perëndia. Ndërsa e pa atë që kërcente përpara Zotit, gruaja e Davidit iu ankua: “Sa i nderuar ka qënë sot mbreti i Izraelit që u zbulua para syve të shërbëtoreve të shërbëtorëve të tij, ashtu siç do të zbulohej një harbut!” (vargu 20). Kësaj Davidi iu përgjigj: “E bëra përpara Zotit që më ka zgjedhur në vend të atit tënd dhe të tërë shtëpisë së tij për të më vendosur princ të Izraelit, të popullit të Zotit; prandaj bëra festë përpara Zotit. Prandaj do ta ul veten edhe më poshtë dhe do të bëhem më i pavlerë në sytë e mi” (vargjet 21-22).
Davidi na jep një përfytyrim të adhurimit të pastër. Adhurimi është të zhvishesh, të heqësh gjërat në të cilat ne kemi vënë identitetin tonë dhe sigurinë jashtë marrëdhënies tonë me Krishtin. Është një rikujtim se drejtësia jonë është si rrobat e pista në sytë e Perëndisë. Adhurimi nuk ka të bëjë me atë që ne mund të bëjmë për Perëndinë por me atë që Perëndia ka bërë për ne. Ai na deshi, na shpëtoi dhe na veshi me drejtësinë e Krishtit. Është e vërteta që frymëzoi himnistin Charles Wesley të shkruante: “Oh që një mijë gjuhë të këndojnë lavdet e Shpëtimtarit tim të madh”.
Bibla na thotë se mund ta lavdërojmë Perëndinë në nëntë mënyra të ndryshme: duke folur, bërtitur, kënduar, duartrokitur, duke luajtur instrumente muzikore, duke ngritur duart para Zotit, duke u gjunjëzuar, duke u përulur para pranisë së Tij dhe duke kërcyer para Tij. Davidi tha: “Unë do ta bekoj Zotin në çdo kohë; lëvdimi i tij do të jetë gjithnjë në gojën time” (Psalmi 34:1). Dhe ai na thotë pse: “Unë e kërkova Zotin, dhe ai m’u përgjigj dhe më çliroi nga të gjitha tmerret e mia” (vargu 4). Prandaj, fjala për sot është – adhuro me braktisje.
Mirënjohje
Batterson, Në Një Gropë me Një Luan Në Një Ditë me Dëborë.
